Dat een hoge werkdruk of te veel taakspanning de kans op chronische en dus teveel stress verhoogt, weet iedereen intussen Maar dat ook te lage werkdruk problemen kan geven, is voor sommigen misschien nieuw. Langdurig zich slecht voelen, angstig zijn, een gebrek aan zinvolheid ervaren of zich vervelen, kan op termijn leiden tot een bore-out.
Bore-out geeft nagenoeg zelfde klachten als burn-out
Heel veel aandacht gaat momenteel naar werknemers die te veel werken. En terecht. Want zeker in het huidige corona tijdperk zijn er heel wat werknemers die alles geven en zich volledig ten dienste stellen van de maatschappij. Niet zelden met heel wat risico’s voor hun eigen gezondheid. Hun risico op een burn-out stijgt drastisch. Zeker als ze ‘vergeten’ of de kans niet krijgen om vakantie te nemen.
Werknemers die uitvallen omwille van een burn-out, krijgen vaak veel begrip en steun van hun omgeving. Maar als werknemers in tijdelijke werkloosheid, al is het deeltijds, klagen over hun leegte, depressieve, angstige emoties, zeker in tijden dat we samen vechten tegen een virus en elke dag honderden mensen hieraan sterven, is er minder begrip. Werknemers lopen inderdaad niet graag te koop met een bore-out. Dit terwijl een bore-out bijna even nefast is voor de gezondheid als een burn-out.
Net als een burn-out is een bore-out een neurohormonale ontregeling. Niet door langdurige overbelasting (te veel stresshormonen), maar door langdurige onderbelasting (te weinig feel good hormonen). Deze ontregeling geeft nagenoeg dezelfde klachten als bij een burn-out. Maar in plaats van te veel, heeft u dus te weinig werk.
Wat is de impact van te weinig werk op ons welzijn?
Een hele hoop werknemers werkten ook voor het corona tijdperk zeer hard. Niets mis mee. Werk is belangrijk en speelt een belangrijke rol in ons leven. Maar werk kan ook zo een grote plek innemen dat andere zaken misschien eerder verwaarloosd worden. Als die werknemers dan terechtkomen in een toestand van tijdelijke werkloosheid, is de situatie zeker niet evident. Deze mensen zijn niet gewoon om te investeren in energiebronnen buiten werk. Ze hebben te weinig geïnvesteerd in andere levensdomeinen. Al hun energie ging naar hun werk, collega’s. Een extra kwetsbare groep zijn volgens ons de workaholics. Werkverslaafden werken hard en overdreven veel, maar in tegenstelling tot harde werkers doen ze dit dwangmatig. Workaholics hebben het gevoel dat ze ‘moeten’ werken.
Wanneer een werkverslaafde onverwachts, bijvoorbeeld door corona, in tijdelijke werkloosheid komt, heeft het eens zo moeilijk als zijn niet werkverslaafde collega’s. En in plaats van een verhoogd risico op een burn-out, vertonen zij nu een verhoogd risico op een bore-out. Wat op zijn beurt kan leiden tot angst en depressie.
2 tips om een bore-out te vermijden
Dit is geen evident thema in corona tijden. Als organisatie kiest immers niet zelf voor tijdelijke werkloosheid. Toch hebben we 2 concrete tips om uw kostbare werknemers, die nu even op ‘on-hold’ gezet worden, ver weg te houden van deze bore-out.
1. Focus op competenties buiten het werk
Iedereen heeft drie basisnoden. Deze zijn universeel en aangeboren: de behoefte aan Autonomie (zelf zaken kunnen beslissen), de behoefte aan verBondenheid met anderen en de behoefte aan Competentie (taken uitvoeren die niet te moeilijk maar ook niet te gemakkelijk zijn). Werknemers met een bore-out klagen nu net dat hun competentie te weinig wordt aangesproken. Hun takenpakket daagt hen niet uit of ze moeten steeds dezelfde repetitieve taak uitvoeren. Kortom, ze vervelen zich. En omdat het nu niet evident is om hierop te werken, is het belangrijk voldoende aandacht te schenken aan deze competentie, buiten het werk.
Werknemers in tijdelijke werkloosheid verliezen een belangrijke rol in hun leven, een belangrijk deel van hun identiteit. Plots worden ze niet meer gewaardeerd voor hun rol als ober, reisadviseur, accountant, consultant, of trainer. Hun behoefte aan competentie via het werk wordt gefrustreerd wat leidt tot angst en depressie. Zeker voor zij die verslaafd waren aan hun werk, speelt dit nog zwaarder door.
Onze suggestie is dus om uw werknemers nog meer aan te moedigen om op zoek te gaan naar hun competenties buiten het werk. Sowieso hebben ze competenties die ze nu in hun privéleven kunnen gebruiken. Een deel van hun vaardigheden zijn overdraagbaar naar hun thuiscontext. Naar hun eigen kot.
2. Ook zonder 'werk' is het leven nog zinvol werk
Iedereen heeft nood aan zinvolheid. Een gevoel van iets te betekenen voor iemand, voor de maatschappij. Voor velen kan werk dit gevoel van zinvolheid invullen. As dit werk -onverwachts en ongewenst- wegvalt, dan bestaat de kunst erin om deze zinvolheid te zoeken in andere zaken.
Waar wilde u al lang iets over bijleren? Prikkel uw nieuwsgierigheid en lees dat boek, zoek een online opleiding, probeer eens iets nieuws uit. Het feit dat zoveel mensen nu op de kar springen van het vrijwilligerswerk zegt wellicht niet enkel iets over hun solidariteitsgevoel, maar ook over hun drang naar een zinvolle tijdsbesteding. Het geeft de unieke kans om iets te doen wat u anders wellicht niet zou doen.
De ultieme afkickkans voor workaholics
Ook voor workaholics kan dit een mooie gelegenheid zijn om ‘af te kicken’ van hun werk. Want in tegenstelling tot wat men zou verwachten, zijn workaholics niet noodzakelijk meer gemotiveerd om te werken dan hun collega’s. Ze zijn wel anders gemotiveerd. Omdat hun motivatie uitgaat van het negatieve gevoel dat ze ‘moeten’ werken, zijn hun prestaties van mindere kwaliteit. Het is juist het dwangmatige karakter en het plichtsgevoel dat de relatie van een workaholic (en een dwangmatige werker) met zijn werk negatief maakt. Hard werken omdat werknemers hun job zinvol en leuk vinden, zonder zich daarbij gedwongen te voelen, zal net energie geven.
