Definitie
De wet definieert het occasioneel telewerk als een vorm van organisatie en/of van uitvoering van het werk waarbij, met gebruikmaking van informatietechnologie, werkzaamheden die ook op de bedrijfslocatie van de werkgever uitgevoerd zouden kunnen worden, incidenteel en niet op regelmatige basis, buiten die bedrijfslocatie worden uitgevoerd.
Wanneer het telewerk op regelmatige basis en dus niet incidenteel uitgevoerd wordt, is er sprake van structureel telewerk. Dit structurele telewerk, dat niet door de wet, maar door de cao nr. 85 van de Nationale Arbeidsraad geregeld wordt, wordt in een aparte fiche besproken.
Doel van de wetgeving
Zoals gezegd, legt cao nr. 85 de spelregels vast waarbinnen werkgever en werknemer telewerk kunnen overeenkomen[1]. De cao beperkt het telewerk echter tot werknemers die op structurele basis, bijvoorbeeld een dag per week of elke dag een paar uur, van thuis uit (of op elke andere door de werknemer gekozen locatie[2]) werken.
Een werkgever die zijn werknemers ook sporadisch eens laat thuiswerken, bijvoorbeeld omdat de loodgieter die dag zal langskomen, deed dit tot voor kort dus buiten enig wettelijk kader, zodat het noch voor de werkgever, noch voor de werknemer duidelijk was welke regels hierbij nageleefd moeten worden. De wet werkbaar en wendbaar werk heeft hier nu een mouw aangepast door ook voor deze gevallen een kader te scheppen.
[1] Collectieve arbeidsovereenkomst nr. 85 gesloten in de Nationale Arbeidsraad op 9 november 2005, en later gewijzigd door cao nr.85bis van 27 februari 2008.
[2] Satellietkantoren van de werkgever vallen hier evenwel niet onder.